De afgelopen dagen heb ik veel gerepeteerd met de band, zónder en mét nieuwsgierig publiek (foto). Tussendoor zijn er interessante samenwerkingen gaande als het gaat om het artwork voor mijn album. Gisteren heb ik een meeting gehad, daarover vertel ik later meer.
De liedjes voor het album liggen inmiddels in de werkplaats en worden aan alle kanten versleuteld. Dit was uiteindelijk de grootste doelstelling van de reis; dat mijn muziek meer Afrikaanse diepgang krijgt. Het proces is best heftig. Het grijpt me bij mijn wortels, ik kom er achter dat ik hier en daar nog onzeker ben over mijzelf als artiest en dat ik gauw de neiging heb de verwachtingen in mijzelf te hoog te leggen. Nu zit ik middenin dit persoonlijke proces en stap voor stap krijgen de liedjes meer draagkracht.
Wanneer ik meespeel bij andere artiesten, sessies of invalwerk, hoef ik weinig verantwoording af te leggen voor mijn persoonlijke identiteit en visie. Ik kan een soort kameleon zijn die zich aanpast op de omgeving, en eerlijk gezegd vind ik dat heerlijk. Nu is het anders, de ogen staan op mij gericht, er zijn verwachtingen. En het is nu belangrijk om die verwachtingen niet in de weg te laten staan voor mijn creativiteit.
Dit is tevens het moment waarop ik ontdek dat alle indrukken hier in Mozambique, het cultuurverschil, klimaatverschil (tropisch, tussen 30 en 40 graden) merkbaar binnenkomen. Het gemis van mijn lief Pablo, heeft meer impact dan verwacht. Maar het doet me des te beter beseffen hoe hoog de waarde van zo iemand in je leven is en dit tijdens het project heel erg kan fungeren als steun. Hij is mijn steun en toeverlaat. Zo blij met hem aan mijn zijde.
De conclusie uit deze update is dat leren, ontwikkelen en ontdekken dat je iemand kan missen niet altijd leuk, maar van onmisbaar belang is.