Afgelopen week ben ik door het Amazonegebied van Peru gereisd om daar de cultuur en de tradities te ontdekken.
Dit was de route die ik nam: Tingo María – Pucallpa – Huanuco.
Het Amazoneregenwoud, wordt hier de ‘Selva’ genoemd, is het grootste regenwoud op aarde. Dat merkte ik ook bij het bezoeken van deze drie stadjes. Bij het overbruggen van de ene naar de andere locatie zit je zomaar 10 uur in de bus. Ook wel een bijzondere belevenis, zo’n propvolle bus met weinig zuurstof, beslagen ruiten van de zwetende mensen en dan met een pleuresgang over smalle zandbergpaadjes. Bij elke stop komen lokale bewoners binnen om hun verse fruit, mais of kaas te verkopen.
De trip startte ik in Tingo María; één van de grootste stadjes midden in de jungle verborgen in de dichte begroeiing. Het is net alsof je terug in de tijd gaat. Hier rijden geen auto’s maar moto’s; een motor met een bank en een dak die gebruikt worden als taxi. Hierin (en hieraan) wordt alles wat je maar kunt bedenken vervoerd!
In de gehele Peruviaanse Amazone was deze week een groot feest gaande; San Juan. San Juan (Saint John the Baptist) is de prominentste heilige in de Peruaanse Amazone, bewaker van alle uitgestrekte rivieren. Met dit feest eren ze hem en de betekenis van het water als vitaal element in de gehele Amazone. Er werden op alle hoeken van de straten door de vrouwelijke familieleden ‘Juanes’ bereid. Dit zijn bundels gekruide rijst in groene bijao-bladeren, lekker.
Wanneer de zon onderging werden er grote vreugdevuren aangestoken waar lokale bewoners traditionele dansen uitvoerden, genaamd ‘pandillas’. En natuurlijk werd er niet gedanst op een cd. Er speelde een driekoppige band bestaande uit twee percussionisten en een fluitist zeer opzwepende muziek waarop de dansers weer interacteerde. Heel gaaf om te horen hoeveel energie er in de muziek gepompt werd! Een timing die niet exact op de tel gespeeld werd maar alsof je heel consequent in de modder blijft hangen bij elke stap die je neemt. Dit heb ik ook in Afrika ervaren maar hier is de timing net weer iets anders. Het lijkt alsof de muziek is aangepast op de bewegingen van de dansende indianen. ’s Avonds speelde er te gekke cumbia-, huayno-, en salsabands.
Overdag was het zeer warm, rond de 40 graden dus heb ik nog heerlijk in de Amazonerivier gezwommen. Ik ben er alleen nog niet achter wat voor vissen er pittig hard aan mijn benen hapten. Wellicht minder schattig dan de goudvissen bij ons in de vijver want o.a. de piranha is hier een veel voorkomende vissoort…!
Overal wordt er dagelijks op straat geoefend door lokale bewoners. Ze doen mee aan danscompetities. Dansen is een belangrijke bezigheid in de Peruaanse cultuur.
Deze week heb ik een nieuw nummer afgemaakt. Het gaat over de tradities in Huancayo en ik heb lokale bewoners gevraagd om feedback en tekstinbreng. De demo is af en er worden later nog beelden geschoten hier in Peru!
Ook heb ik een meeting gehad met de bassist van een bekende cumbia-/huaynoband uit Huancayo. De aanleiding van het gesprek was dat hij basles van mij wilde nadat hij mij had zien spelen! Dit was geen grapje, ik denk dat het voor de lokale muzikanten hier juist inspirerend is om andere speeltechnieken en -stijlen te horen. Uiteindelijk hebben we afgesproken om tijdens fiësta de Santiago in Huamancaca op te treden met band. We gaan mijn muziek combineren met de traditionele lokale muziek in de stijlen huayno en cumbia. Dit zal eind juli/begin augustus gaan gebeuren als ik weer terug ben in Huancayo na de reis door Lima en Arequipa.
Ik ben inmiddels in Lima aangekomen om af te spreken met twee super goeie muzikanten die mij willen helpen bij dit muziekproject. Binnenkort vertel ik hier meer over.