Ik ben beland onder de dikke smog-laag van hoofdstad Lima. De afgelopen twee weken was ik in Arequipa; de Witte Stad van Peru. De stad ligt in het Zuiden van Peru op een hoogte van 2350 meter en het is er altijd zomer. Daarom wordt Arequipa ook wel de stad van de lente genoemd. Ik heb er met verschillende lokale muzikanten gespeeld. Op een terras, op straat, bij een Hostel en in een café.
Om compleet zelfvoorzienend te kunnen zijn heb ik in Arequipa een klein versterkertje gekocht bij een pandjeshuis. Zo kon ik meespelen met de muzikanten op het terras en konden we jammen op het balkon van een hostel. Nadat ik vorige week meespeelde op het terras van een restaurant met lokale muzikanten werd ik deze week gevraagd om nog een keer te komen! Samen met twee andere lokale muzikanten heb ik weer andere lokale liederen gespeeld. Gaaf! Diezelfde avond had ik een solo-optreden in Le café Art Montreal. Een soort grot midden in het centrum van Arequipa met een restaurant erin. Hier heb ik met mijn loopstation en travel-setting opgetreden! Zie de video van Ah Ya Wèh voor beelden.
Na mijn verdieping in de lokale muziekstijlen van Peru besloot ik een lokaal instrument te kopen; de Charango. Er zijn onwijs veel verschillende soorten gitaren in Zuid-Amerika met allemaal een uniek geluid maar de charango is een traditioneel instrument die in de Andes-gebergten veel bespeeld wordt voor ritmes als carnavalito, bailecito, huayno, cueca en yaraví. Het is een tien-snarig snaarinstrument in de stemming E A E C G. Oorspronkelijk werd hij gemaakt van de rug van een gordeldier, omdat de inheemse bevolking de technische vaardigheid miste om de Spaanse vihuela, die van hout was gemaakt, na te bouwen. Je voelt hem vast al aankomen maar dit wordt mogelijk wel één van de instrumenten die op mijn tweede album bespeeld gaat worden. Ik ben zelf al een beetje aan het oefenen en heb lokale bewoners om tips gevraagd, waaronder een sieraden-maker van de markt in Arequipa. Benieuwd hoe hij klinkt? Bekijk het filmpje hieronder.
Tussen de optredens door heb ik mijzelf nog even ondergedompeld in de wateren van Rio Chili door te gaan raften. De Rio Chili ligt tussen de Misti en de Chachani vulkaan in, super vet uitzicht en een zeer ruige stroming. Wel iets anders dan de bootjes in de Efteling en zeker een aanrader voor diegene die Peru in de planning heeft staan!
Ik had ook een optreden in de planning staan bij Chaqchao. Hier kan je op het dakterras chocolademelk van lokaal geproduceerde cacao drinken. Wekelijks treden er allerlei lokale artiesten op. Ik had mij hier in samenwerking met twee Peruaanse muzikanten op een performance voorbereid door met hen te gaan repeteren. We hadden een paar liedjes van hun band en een paar liedjes van mijzelf ingestudeerd en gejamd ter voorbereiding. Helaas belde de baas van Chaqchao ons de dag van tevoren af omdat een groep toeristen voorrang kreeg op de reservering van het dakterras. Ik was wel verbaasd dat je zo laat nog afgebeld kan worden en het maakte me ook boos aangezien ik veel voorbereiding achter de rug had. Zal wel geld in het spel zijn geweest.. Na deze tegenslag besloten we nog een keer met elkaar te jammen en ontmoette ik nog meer muzikanten die ook wilde spelen. We hebben er zelf een feestje van gemaakt op het dakterras van een hostel van één van de muzikanten. Na afloop zijn we naar een party gegaan waar de beroemde reggae-band ‘Laguna Pai’ optrad!
Voor vertrek had ik een aantal namen van lokale muzikanten in Peru verzameld met behulp van muzikanten uit Nederland maar het was toen nog niet gelukt om een optreden te plannen of een concrete afspraak te maken. Zoals wij dat in Nederland gewend zijn afspraken te maken met concrete tijdstippen is dat hier vrijwel onmogelijk. Alles wat in de toekomst staat te gebeuren ligt nog ver voor hen en ze leven hier per dag. Dat betekent dus dat ik tijdens deze reis mijn route uitstippel en het alleen mogelijk is op korte termijn plannen te maken. Maar ja, dat maakt zo’n reis juist spannend en avontuurlijk!
Tot nu toe gaat het goed en heb ik ondanks dat maar liefst zes keer kunnen optreden in Peru. Ook al moet je de Peruanen echt achter de broek aan zitten. Op de mailtjes en telefoontjes wordt nauwelijks of niet gereageerd dus langskomen en face-to-face aanspreken is de beste werkwijze. En dat een aantal keer herhalen.
Nog even een knapperig tussendoortje! Ik heb gisteren een grote cavia gegeten.In Peru kun je één van de meest bijzondere gerechten ter wereld proeven. Hier worden deze tamme knaagdieren niet als huisdier gezien, maar ze hebben wel meerdere betekenissen in de cultuur van het land. De cavia wordt veel gegeten in het Andes-gebied. De consumptie van de cavia is verbonden aan de familiegeschiedenis van veel Peruanen. Wel heel gek, want ik had vroeger een hele lieve trouwe cavia, hij heette Kavior en ik speelde dagelijks met hem. Ik bouwde huizen met Duplo en nam hem mee in de skelter buiten in de tuin. En dan nu lopen zijn familiegenoten hier in de woonkamers rond. Alleen met een ander doel… Ik moet eerlijk zeggen dat hij wel lekker smaakt! 😮
Afgelopen week heb ik een sneak preview van twee nieuwe liedjes op internet gezet. Eén daarvan gaat over Huancayo en hierin zing ik in het Spaans en Quechua over het dagelijkse bestaan. Deze video waarop ik het liedje zing en mijzelf begeleid op de basgitaar blijkt als een lopend vuurtje rond te gaan hier in Peru. Daarom heb ik een lyric video in elkaar gezet zodat de lokale bewoners het liedje kunnen meezingen! Zie video hieronder.
Hier in Lima zingen ook straatjongeren uit Venezuela het lied volmondig met mij mee en gezamenlijk met lokale bewoners heb ik een tweede versie van het lied geschreven. Deze gaat over Lima; de havenwijk Callao. Hier overheerst de cumbia-muziek!
Van beide versies van dit lied ga ik tijdens deze reis nog een videoclip schieten en de stemmen van de Venezolaanse straatjongeren zijn deze week al opgenomen op de demo. De demo’s van de nieuwe liedjes die ik hier opneem zullen binnen twee jaar gebruikt worden voor mijn tweede album!